سر به دامان من خسته گذار 

بی بهونه بی ریا

سوخته جانم مرحمی باش برای بدنم

بی بهانه بی ریا

من فقط با تو به معراج رسم پر پروازم باش

بی بهانه بی ریا

 

 

 خط خطی هایم همه ویران است تو بیا نظم بده

بی بهانه بی ریا

نقشه هایم همه بی روح و رنگ تو بیا رنگ بده

بی بهانه بی ریا

تو به اعماق دلم چنگ بزن وبه ان اندکی از مهر ت بپاش

بی بهانه بی ریا

تو به اتش کده ی ویران شده ی تنهاییم باران باش

بی بهانه بی ریا

تو به درد بی علاج کبر افکار پلیدم یه کمی درمان باش

بی بهانه بی ریا

تو به لبهای ترک خورده ی زخمی زغرورم اخم بپاش

بی بهانه بی ریا

تو به این حس درون مبهمم نور بده که بداند خانه ی عشق نباشد جای تفریح

بی بهانه بی ریا

تو به چشم بد ناپاک من خانه خراب زود بیاموز که نگاهش نباشد زسر شهوت واز.

بی بهانه بی ریا

تو به افکار پلیدم برسان خانه ی دوست کجاست ؟؟؟؟؟؟

بی بهانه بی ریا

تابم از هرزگیم خسته شد وبد وا داد تو بده درس عشق

بی بهانه بی ریا

حرف هایم همه از روی گل زیبایت شرمنده

 

نیتم پاک و دلم از غم تو

بیدار است

 

گفته هایم نه که از روی کتاب وشعر  است

خالی از ساز و  دهل   میگویم

بی بهانه بی ریا./

 

نظرات شما عزیزان: